Halfjaarlijks overzicht betreffende vervalsing van de euro

In de tweede helft van 2004 zijn in landen binnen en buiten het eurogebied in totaal 287.000 valse eurobankbiljetten uit omloop genomen. Dit cijfer dient te worden vergeleken met het cijfer voor de eerste helft van het jaar, toen rond 307.000 vervalsingen uit omloop werden genomen. Het totaal voor het jaar 2004 in zijn geheel bedroeg derhalve ongeveer 594.000 vervalsingen. Hoewel dit in een stijging betekent van rond 8% ten opzichte van het cijfer voor 2003, is recentelijk sprake van een neerwaartse tendens.

De uitsplitsing naar coupure is als volgt:

Deze cijfers dienen te worden gezien in verhouding tot het aantal echte bankbiljetten in omloop (rond negen miljard).

Het publiek kan vertrouwen op de kwaliteit van de eurobankbiljetten en hun echtheidskenmerken. Het Eurosysteem, d.w.z. de Europese Centrale Bank (ECB) en de twaalf nationale centrale banken van het eurogebied, blijft echter het publiek adviseren alert te zijn op de mogelijkheid van het in handen krijgen van een vervalsing. De overgrote meerderheid van de vervalste eurobankbiljetten kan gemakkelijk van echte eurobankbiljetten worden onderscheiden door gebruik te maken van de eenvoudige VOEL-KIJK-KANTEL-methode zoals die is beschreven in het informatiemateriaal van het Eurosysteem. Een toelichting op deze methode is te vinden op de website van de ECB^[1]. Zelfs goede vervalsingen kunnen door nauwkeurige toepassing van deze methode worden herkend. Bij twijfel dient een verdacht bankbiljet te worden vergeleken met een biljet waarvan men weet dat het echt is.

Het Eurosysteem werkt bij de bestrijding van vervalsing zeer nauw samen met Europol, Interpol, de Europese Commissie (die verantwoordelijk is voor de verspreiding van informatie betreffende vervalsing van euromunten) en de nationale politiekorpsen. Een ieder die een vervalst bankbiljet in handen krijgt, wordt verzocht dit in te leveren bij de plaatselijke politie en zo veel mogelijk details te geven over de herkomst ervan, of, wanneer dit volgens de nationale regels mogelijk is, bij de betreffende nationale centrale bank.