Halfjaarlijks overzicht betreffende vervalsing van eurobankbiljetten

In de eerste helft van 2007 zijn in totaal 265.000 valse eurobankbiljetten uit omloop genomen. De volgende halfjaarlijkse cijfers laten zien dat het niveau van vervalsing de laatste vier jaar slechts licht heeft gefluctueerd:

Wanneer deze cijfers worden vergeleken met het aantal echte eurobankbiljetten in circulatie (gedurende de eerste helft van 2007 gemiddeld 11 miljard), is het aantal vervalsingen zonder meer zeer klein.

De overgrote meerderheid (97%) van de in de eerste helft van 2007 aangetroffen vervalsingen werd wederom in de landen van het eurogebied gevonden. Ongeveer 3% kwam uit de lidstaten van de EU die geen deel uitmaken van het eurogebied en slechts een zeer klein aantal was afkomstig uit andere delen van de wereld.

De uitsplitsing van deze vervalsingen naar coupure is als volgt:

Het €50-biljet was in de eerste helft van 2007 het meest vervalste bankbiljet, en was goed voor ongeveer de helft van alle in omloop aangetroffen vervalsingen. De drie middelste coupures (€20, €50 en €100) waren samen goed voor ongeveer 85% van alle vervalsingen.

Het publiek kan vertrouwen op de kwaliteit van de eurobankbiljetten en hun echtheidskenmerken. Wel blijft het Eurosysteem, d.w.z. de Europese Centrale Bank (ECB) en de dertien nationale centrale banken van het eurogebied, het publiek adviseren alert te zijn en de bankbiljetten die het in handen krijgt op echtheid te controleren. Vervalste eurobankbiljetten kunnen gemakkelijk van echte eurobankbiljetten worden onderscheiden door gebruik te maken van de eenvoudige VOEL-KIJK-KANTEL-methode zoals die wordt beschreven in het informatiemateriaal van het Eurosysteem en op de website van de ECB en de websites van de nationale centrale banken van het Eurosysteem. Bij twijfel dient een verdacht bankbiljet echter direct te worden vergeleken met een biljet waarvan men zeker weet dat het echt is. Een ieder die een vervalst bankbiljet in handen denkt te hebben gekregen dient contact op te nemen met de politie of, wanneer dit volgens de nationale regels mogelijk is, met de betreffende nationale centrale bank, en zo veel mogelijk details te geven over de herkomst van het biljet.